فن پکیج
وسیله ای الکتریکی است و جهت خارج کردن گاز های ناشی از احتراق بکار می رود. فن هنگام کار گاز را مکش می کند و باز بودن مسیر دودکش را تایید می کند. فن دارای یک پروانه و یک موتور الکتریکی، و یک ونتور برای وصل شدن به پرشر هوا است. فن از یک طرف به محفظه ی احتراق وصل است و از طرف دیگر به دودکش خروجی متصل می شود.
سرعت فن: فن ها در یک دسته بندی کلی به دو نوع تقسیم می شوند: فن با سرعت ثابت و فن مدولار. اکثر پکیج ها با سرعت ثابت اند اما پکیج های گران قیمت تر، فن با سرعت مدولار دارند. این گونه پکیج ها نسبت به ارتفاع شعله و گاز تولیدی، سرعتشان کم و زیاد می شود.
ولتاژ فن: ولتاژ فن نیز نسبت به حجم پکیج متفاوت است. (مابین 32 الی 60 ولت) اگر محفظه ی احتراق پکیج کوچک باشد ولتاژ مابین 30 الی 35 ولت می شود. اگر محفظه ی پکیج 28000 یا 32000 باشد فن با ولتاژ 45، 50 یا حتی 60 ولت استفاده می شود.
محل قرار گیری: محل قرار گیری فن اغلب در بالای پکیج است. اخیرا چند پکیج کره ای به بازار آمدند که فنشان در پایین پکیج بود و سرعت فن نسبت به عملکرد شعله کم و زیاد می گردید اما باتوجه به سیستم دودکش ایرانی، از این پکیج ها استقبالی بعمل نیامد.
نکته: پکیج ها در یک دسته بندی دو نوع اند: فن دار و بدون فن؛ در پکیج فن دار قطعه ای بنام پرشر هوا داریم که تایید می کند مسیر دود باز است یا خیر. در پکیج های بدون فن سنسور دود داریم که اگر خروجی دود در کار نباشد سنسور دود به برد پیام دهد تا پکیج متوقف شود.